Nieuws

Wereldkampioenschap teams voor senioren (7e ronde)

Zwitserland 1 – DD: 2½–1½. Het begon nog wel zo hoopvol. Ik hoorde van één de Zwitserse spelers voor de partij klagen dat hij zich niet lekker voelde en dacht slecht te gaan schaken. Hoera, dacht ik, menselijk gezien misschien niet mooi, maar in topsport moet je hard zijn. Dat vonden de Zwitsers uiteindelijk ook. Hun klager speelde de langste partij en weigerde zelfs nog remise in een stelling die volstrekt gelijk stond.

Zelf (1) was ik met zwart nog wel bevredigend uit de opening (Hollands, stonewall) gekomen, maar in het verre middenspel dacht ik iets te simpel de remise veilig te stellen. Ik gaf een stuk weg maar van het eeuwig schaak geven kwam niets terecht. Het voelde als Wilhelm Tell die een foutje maakte bij het schieten op die appel.

Aan de overige borden hielden we braaf stand. Ronald (2) kreeg het oudindisch te bestrijden. Hij kreeg ruimtelijk voordeel maar dat leek hem niet voldoende om een remise-aanbod te weigeren. Na de partij dacht hij een geforceerde winst gemist te hebben. Wetenschappelijk gezien wellicht interessant, maar niet troostrijk.
Erik (3) speelde de oersolide Schlechtervariant van het Grünfeldindisch. Zijn tegenstander probeerde via de bekende minoriteitsaanval in het voordeel te komen, maar de verdediging van Erik sloot als een bus.

Alexander (4) speelde weer zijn geliefde Engels. De stelling was en bleef gelijk, ook toen zijn tegenstander een remise-aanbod weigerde maar dat veranderde niets aan de uitslag. 

We blijven natuurlijk vol goede moed maar een zwakkere tegenstander in de volgende ronde zou wel prettig zijn.

Foppe Jan Montsma droeg voor het Oranje 3 team weer een remise bij aan de score. Hij had iets gemist, verklaarde hij enigszins teleurgesteld na afloop.

Henk Happel