Nieuws

Wat blijft er in coronatijd van ons mooie schaakspel eigenlijk nog over? Klassieke toernooien en tweekampen waarin topgrootmeesters elkaar bevechten om uiteindelijk de wereldtitel binnen te halen zijn uitgesteld/afgeschaft zodat we ons niet meer kunnen vermaken met de briljante zetten en ook de blunders van de deelnemers en mee kunnen leven met onze nationale trots Anish Giri. Ja, er worden nog online toernooien georganiseerd, maar dat heb ik altijd beschouwd als goedkoop amusement waar je met bluf en kansberekening verder komt dan met diep doordacht inzicht. Natuurlijk offer je dat paard op f7: geen idee of het correct is maar je tegenstander weet het ook niet en 50% kans heb je altijd. Veredeld vluggeren dus, ook al is de bedenktijd soms wat langer en eigenlijk een belediging voor het edele spel met een echt bord en houten stukken en vooral zonder de elektronische rimram die begonnen is met het belachelijke gedoe met mobieltjes waar je god weet wat mee moet doen om mee te mogen spelen.

Maar ik ben daar wat genuanceerder over gaan denken sinds ik in het Leidsch Dagblad (lees van die krant in ieder geval de schaakrubriek) van zaterdag 25 juli een  partij Anand - Kramnik uit een toernooi getiteld "Chess24 Legends of Chess" heb gezien. Het commentaar van Dimitri Reinderman is gezien de grootte van de rubriek beperkt, maar prikkelt genoeg om zelf ook op onderzoek uit te gaan en fantaseer zelf mee over de bedoelingen die u zelf achter de grootmeesterlijke zetten vermoedt...