Nieuws

DD 2 – Promotie: 4½-3½

Zaterdag 10 mei was zowel voor DD 1 als DD 2 de dag van de ultieme reddingspoging. DD 1 was voor de gelegenheid versterkt met grootmeester Fedorchuk, maar DD 2 moest het doen met de aanbeveling van de teamleider om vroeg naar bed te gaan aan de vooravond van de match tegen het Zoetermeerse Promotie dat bij een nederlaag nog een vette kans liep zelf te degraderen. Gemotiveerd tot op het bot en bereid om welke ploeg provincialen uit welke opgedroogde polder dan ook de schaakregels nog eens krachtig duidelijk te maken verschenen wij senioren in de kracht van onze levensavond met stoom uit de neusgaten achter de borden.

Het begon met een solide remise van Jan-Joost die met zwart een Hollandsachtige partij met vaste hand naar remise voerde. Niet snel daarna had ik vanuit een Hollandse verdediging een pion gewonnen. Daar stond positionele compensatie voor wit tegenover zodat ik voorzichtig­heidshalve remise aanbood dat voorzichtigheidshalve na enig beraad werd aangenomen. De derde remise kwam van William die aan zijn opening veel druk en een pion minder had overgehouden en ook dat hield elkaar in evenwicht.

Aan de overige borden was onduidelijkheid troef. Vincent was in een Franse aanval bezig ijverig schepen achter zich te verbranden. Invaller Onno leek onder verbruik van veel bedenktijd een trage aanval op te bouwen. Marijn leek een mooie stelling te hebben maar moest wel aan allerlei tactische aanvallen het hoofd bieden. Daniil leek in een Aljechinopening een klein voordeeltje te hebben veroverd en het eindspel van Jos was vooral onoverzichtelijk.

Onder toeziende ogen van zowel uitgespeelde combattanten als bezorgde toeschouwers die zenuwachtig ronddrentelden rond het koffie-apparaat van de heer Nooijen, sleepte de wedstrijd zich onder moordende spanning voort. Vincent bewees koelbloedig dat zijn aanvalskansen opwogen tegen zijn materiële achterstand en bereikte remise. Daarna maakte Jos gelukkig remise in een al verdachte stelling terwijl Daniil jammer genoeg zijn voordeel niet tot gelding kon brengen en ook remise maakte.

Toen er bij een 3-3 tussenstand eindelijk tekening in de strijd kwam zagen we hoop gloren: Marijn zou wellicht overeind blijven tegen de tactische dreigingen van zijn tegenstander en Onno leek in zijn tergend langzame Spanjaard reële aanvalskansen te krijgen. De hoop werd echter de bodem ingeslagen toen Onno ineens een stuk weggaf en Marijn uiteindelijk toch leek te bezwijken onder de druk van zijn tegenstander. De stemming zakte, er werden nog net geen rouwkransen besteld, maar u begrijpt: jolijt was ver te zoeken. Echter, met één voet al in het graf  rechtte DD 2 nog één keer de rug: Marijn zette alle positionele overwegingen overboord, verwaarloosde zijn verdediging en besloot tot een alles of niets wanhoopsoffensief, waarmee hij zijn tegenstander overmeesterde. Marijn zag dat allemaal anders zoals uit zijn commentaar hierna blijkt, maar de DD-fiele toeschouwer (ik dus) durfde niet meer te kijken.


Maar het echte nagelbijten begon nu pas echt vooral toen Onno besloot met een stuk minder toch maar door te spelen en in deze slotfase bleek hij stoïcijnser dan zijn tegenstander, die kleine foutjes begon te maken. Een klokincident verhoogde nog de spanning alvorens tot opluchting van al wat DD was Onno ook de laatste pion wist te ruilen waarmee een theoretische remisestand bereikt werd. Ik was nog bang dat zijn tegenstander het nog zou proberen in een eindspel van T en P tegen T, maar een laatste vinnigheidje verhinderde ook dat zodat de teamoverwinning een feit werd.


Volgend jaar vind ik een minder spannend slot ook wel best.

Henk Happel

Na afloop bleek dat een 4-4 gelijkspel fataal voor ons was geweest en dat Promotie – ondanks de nederlaag – niet is gedegradeerd.