Nieuws

Wolga bootslieden, Kalinka en Michelle begeleiden DD 7 tijdens de ondergang tegen DCSV 1

Op een natte vrijdagavond togen we naar Delft. De speelzaal van DCSV was niet te gebruiken vanwege een concert door brassband + mannenkoor. Ondanks een verhuizing naar de bovenste verdieping in het zalencomplex werden onze partijen toch bijna de gehele avond omlijst door doorklinkende concertklanken. Het was niet onprettig. Geleidelijk aan was het zelfs licht troostend als er weer een partij door een van ons verloren werd. Want dat gebeurde maar liefst zeven (sic!) maal. Alleen Raf wist – als eerste – zijn partij met een solide remise af te sluiten.

Toch suggereert de uitslag 7½-½ een groter krachtsverschil dan tijdens de wedstrijd bleek. Alfred moest het hoofd in de schoot leggen door een steeds oplopende druk waarmee zijn tegenstander hem het leven moeilijk maakte. Leen werd in de hoek gedreven, letterlijk, verloor een stuk, zag zijn tegenaanval verzanden en moest opgeven. Rein verloor gaandeweg materiaal en terrein. Ondanks gedoe over een uitvallende klok berustte hij uiteindelijk in zijn nederlaag.

Toon had lange tijd gelijk spel, een vrij pionnenpaar was echter teveel voor hem. In middels 4½-½ dus. Drie partijen stonden gelijk tot goed voor ons. Toen ging het snel verkeerd. Selwyn vergat in tijdnood zijn klok en verspeelde zo een gewonnen stelling. Mogelijk erger verging het Auke. In een glad gewonnen stelling – twee dames vs. één – overzag hij een gemakkelijk te pareren mat in één. Om de eer nog enigszins te redden forceerde ikzelf een remiseachtige stelling: Het lid op de neus!
 
Michelle, ma belle…

Een tweede grote nederlaag dus, na de 1-7 tegen Scheve Toren 2 in de eerste ronde. De parallel tussen beide wedstrijden: geen kansloze gevechten; uiteindelijk vielen de kwartjes (net) de verkeerde kant op. Dus: Voorwaarts en niet vergeten…

Dick Hennink