Nieuws

Zweden 1 – DD 3-1

De opening van de ronde werd dit keer door een jeugdig persoon verricht, die voorzitter was van een kennelijk belangrijke organisatie. Ik was al bang voor een typische notabele-speech van Castro-lengte maar dat viel erg mee. Het was hem een eer te mogen openen, dus veel plezier en spelen maar. Ideaal dus. Jammer genoeg konden we de reeks bevredigende resultaten van de laatste dagen niet verlengen.

Jan Joost (2) trok met zijn Hollands in de voorhand furieus van leer  en dat leverde hem een aardige aanvalsstelling op. Helaas overzag hij een belangrijke finesse en toen was het ook meteen uit.

Zelf (3) bedacht ik achter het bord een methode om het Van Duijn gambiet nu eens met wortel en tak te weerleggen, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Ik kreeg een vreselijk passieve stelling, overleefde weliswaar diverse aanslagen maar aan het eind, net toen ik enig licht zag gloren, zag ik een leuk gevonden matje van mijn tegenstander (grr, grr) over het hoofd.

Erik (4) speelde de afruilvariant van het Frans.Normaal gesproken een teken van vredelievendheid, maar bij Erik ligt dat anders. Hij zette een originele aanval op, die helaas werd afgeslagen. Erik slaagde er echter in om de tegenaanval van zijn tegenstander ook af te slaan en zo ontstond er uiteindelijk remise.

Ronald (1) speelde Spaans, en kreeg het overeenkomstig benauwd. Op de koningsvleugel had hij zo weinig ruimte dat ik bang was dat hij van het bord geduwd zou worden. Hij bleef echter stoïcijns staan, weigerde ook nog een stukoffer en haalde een verdiende remise binnen.

Al met al een interessante match; we zijn niet weggespeeld, maar we hebben niet gewonnen.

Henk Happel