Menu
- Home
- Chat
- Over DD
- Info in English
- Externe Competitie
- Interne Competitie
- Jeugd
- Rubrieken
- Toernooien
- Leden Login
- Rating
- Links
- Nieuwsarchief
- Contact
Top Chess
Sociale Media
Boekenverkoop
Nieuws
04 November 2011:
DD 4 zet serie “onverdiende” en/of minimale nederlagen voort
DD4 kwam matig uit de opening, nam in het middenspel het initiatief met een goed plusscore en gaf het weer weg in het eindspel.
de opening: twee snelle partijen (½-1½)
In de partij van Jan-Kees Bartel werd al vrij snel de vrede getekend. In de partij van Theo van Vorselen leek het gewoon te staan na een Siciliaanse opening, maar toen ik weer keek was het verloren gegaan.
het middenspel (3-1)
Over mijn eigen partij kan ik voor de verandering eens erg tevreden zijn. Uit een Engelse opening, kreeg wit weliswaar een klein, minimaal ruimtevoordeeltje (tussen zet 10-20), maar toen die geneutraliseerd was (zet 20-30) kreeg zwart wat initiatief door een achtergebleven pion op e3 en de bezetting van de e-lijn, op zet 37 bleek in een stelling die er op het oog best aardig voor wit uitzag (zie onder), dat de stelling voor zwart zo goed als gewonnen was. Wit dacht hier ongeveer een half uur na, maar kon niets vinden. Op zet 44 was het punt een feit.
Jaap van Eesteren offerde “gewoontegetrouw?”een stuk voor twee pionnen en aanvalskansen. In de complicaties daarna kwam wit er beter uit. Jaco Arkesteijn: een bord vol stukken om te beginnen, er zal wel van alles aan de hand zijn geweest, minder stukken, uiteindelijk remise. Lothar van der Sluijs was een gelijkopgaande Spanjaard, in hevige tijdnood van beide spelers werd tot remise besloten. Of er ergens kansen zijn geweest was verder moeilijk na te gaan, omdat vele, vele zetten niet meer genoteerd konden worden.
het eindspel: drama op de laatste twee borden (0-2)
Zowel bij Kor Bronts als bij Frans van Kampen waren er twee dameindspelen op het bord achtergebleven, die ofwel gewonnen stonden ofwel zeker in remise hadden moeten eindigen. In groeiende hevige tijdnood vlogen onze pionnen van het bord of stond het pardoes mat.
Frans Wentholt
| DD 4 | 1726 | - | Botwinnik 2 | 1722 | 3 | ½ | - | 4 | ½ | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | L.M.K. v/d Sluijs | 1843 | - | F. Michielen | 1788 | ½ | - | ½ | |||
| 2 | J. van Eesteren | 1836 | - | A. Termaat | 1788 | 1 | - | 0 | |||
| 3 | J.C.K.W. Bartel | 1718 | - | Th.M.M. van Beekum | 1777 | ½ | - | ½ | |||
| 4 | T.J.M. van Vorselen | 1715 | - | P.F. Heek | 1733 | 0 | - | 1 | |||
| 5 | F. Wentholt | 1669 | - | G. Arp | 1700 | 1 | - | 0 | |||
| 6 | F.F. van Kampen | 1695 | - | R.P.C. Zoun | 1672 | 0 | - | 1 | |||
| 7 | G.K. Bronts | 1661 | - | E. Eveleens | 1627 | 0 | - | 1 | |||
| 8 | J.P. Arkesteijn | 1668 | - | M.C. van Spronsen | 1691 | ½ | - | ½ | |||
de opening: twee snelle partijen (½-1½)
In de partij van Jan-Kees Bartel werd al vrij snel de vrede getekend. In de partij van Theo van Vorselen leek het gewoon te staan na een Siciliaanse opening, maar toen ik weer keek was het verloren gegaan.
het middenspel (3-1)
Over mijn eigen partij kan ik voor de verandering eens erg tevreden zijn. Uit een Engelse opening, kreeg wit weliswaar een klein, minimaal ruimtevoordeeltje (tussen zet 10-20), maar toen die geneutraliseerd was (zet 20-30) kreeg zwart wat initiatief door een achtergebleven pion op e3 en de bezetting van de e-lijn, op zet 37 bleek in een stelling die er op het oog best aardig voor wit uitzag (zie onder), dat de stelling voor zwart zo goed als gewonnen was. Wit dacht hier ongeveer een half uur na, maar kon niets vinden. Op zet 44 was het punt een feit.
Jaap van Eesteren offerde “gewoontegetrouw?”een stuk voor twee pionnen en aanvalskansen. In de complicaties daarna kwam wit er beter uit. Jaco Arkesteijn: een bord vol stukken om te beginnen, er zal wel van alles aan de hand zijn geweest, minder stukken, uiteindelijk remise. Lothar van der Sluijs was een gelijkopgaande Spanjaard, in hevige tijdnood van beide spelers werd tot remise besloten. Of er ergens kansen zijn geweest was verder moeilijk na te gaan, omdat vele, vele zetten niet meer genoteerd konden worden.
het eindspel: drama op de laatste twee borden (0-2)
Zowel bij Kor Bronts als bij Frans van Kampen waren er twee dameindspelen op het bord achtergebleven, die ofwel gewonnen stonden ofwel zeker in remise hadden moeten eindigen. In groeiende hevige tijdnood vlogen onze pionnen van het bord of stond het pardoes mat.
Frans Wentholt