Nieuws

Krimpen – DD 2: 5½-2½, een duidelijke nederlaag dus…

In de derde ronde reisden we af naar het land tussen IJssel en Lek. We waren niet compleet, maar gelukkig was Pieter Smeele bereid in te vallen voor Alexander die een tweede leven in de literatuur is begonnen. We speelden in een mooie zaal en bij aankomst kreeg ik het gevoel dat wij kennen van de dinsdagavonden in het NSG. Veel jeugd aanwezig en ik dacht nog aan een jeugdtraining die net was afgelopen. Groot was dan ook mijn verbazing toen ze plaats namen achter de borden… wat een weelde! De helft van het team bestond uit jeugdspelers.

Toen ik na een uurtje een kopje koffie ging halen bekroop me al een gevoel van onrust. Henk verbruikte heel veel tijd in een stand waarin zwart al een duidelijk initiatief had. Ook Onno verbruikte in een Caro-Kann met wit zeeën van tijd. Jos, in een Spaanse partij, Jan Willem in een Flankopening, waren met zwart druk doende   een gelijke stand te bereiken. Aleksander, na een originele opening en Pieter stonden gelijk, maar Theo en Erik stonden minder.

Tja en hoe liep het nou af?

Henk verdient een compliment voor zijn inspanningen. Elke keer dacht ik hij komt eruit, maar hij had op een gegeven moment een uur meer tijd verbruikt en dat helpt ook niet natuurlijk. Een rot middag voor Henk denk ik…

Jos maakte een fout, net toen hij dacht een gelijke stand te hebben bereikt, maar dat werd gecompenseerd aan bord 3, waar Onno zo maar een punt in de schoot kreeg geworpen.

Pieter aan vier had een plus opgebouwd, maar doorspelen leek ons onverstandig, dus remise.

Aleksander speelde een gedurfde en goede partij, met remise als resultaat.   

Hetzelfde gold voor Jan Willem, die met een stuk minder, zoveel druk en onrust creëerde dat ook daar remise het resultaat werd.

Theo speelde een knappe partij. Hij kwam gedrukt uit de opening, maar kon op een gegeven moment met zijn paard, op a8, een toren veroveren. Maar het paard kon er niet meer uit.

Het was allemaal heel moeilijk, maar toch geloof ik dat wit op een gegeven moment had kunnen winnen…

Erik had, evenals Henk een moeilijke middag. Hij stond erg gedrukt, met een loper op c8 die niet mee deed en ook nog eens de ontwikkeling van de torens bemoeilijkte. Uiteindelijk lukte dat wel, maar toen zag hij wat over het hoofd en kon opgeven.

Conclusie: Het water staat ons aan de lippen, maar we zijn nog niet verdronken. Dus broek ophalen en aan de bak!

Theo van Vorselen