Nieuws

Een plezierig dagje uit in Utrecht!

Afgelopen zaterdag 6 oktober speelden DD 1 en 2 in Utrecht tegen resp. Paul Keres 1 en 3. Een vermoeiend dagje voor alle betrokkenen. Maar het resultaat mocht er zijn. Ons eerste won op het nippertje en het tweede speelde gelijk. Hieronder een verslag van de gang van zaken bij DD 2.

We speelden met Theo van Orsouw als invaller aangezien Alexander Münninghoff wegens verplichtingen in de Oekraine niet kon spelen. De opstelling was nu 1. Jan Joost Lindner, 2. William van Zanten, 3. Ben Ahlers, 4. Lukasz Korecki, 5. Jos de Waard, 6. Jan Willem Koelmans, 7. Theo van Orsouw en aan 8. Vincent Oudewaal. Hoe dan ook een sterk team. Maar wil je in de derde klasse een beetje meedoen dan is dat wel een vereiste. Dus geen jaar van handhaven, maar gewoon in de bovenste helft eindigen.

Het begon allemaal wat hectisch, want Vincent verscheen niet op het station en bleek ook onbereikbaar. Net toen ik begon te overwegen een invaller op te stellen kwam hij verwilderd binnenrennen. Wat bleek, door een storing bleef de tram stilstaan en kon er niemand meer in of uit. Met een kleine 25 min. achterstand begon voor hem de partij en dit gedoe zal zeker van invloed  zijn geweest op zijn spel. Maar nu ter zake!

Aan bord 1. opende Jan Joost met f4. Hij kan daar waarschijnlijk een boek over schrijven en het antwoord van zwart, voor mij ongewoon was b6. JJ. bouwde rustig een mooie stand op en zwart, misschien toch op vreemd terrein, verbruikte veel tijd. Uiteindelijk ging alles voor ons van een leien dakje en werd zwart  voorbeeldig van het bord geschoven.
 
2. William met zwart, lokte de witte centrumpionnen naar voren, met als consequentie twee zwarte paarden aan de rand van het bord op a5 en b6. Dat is natuurlijk niet optimaal voor paarden. Maar ik dacht dat het er allemaal bij hoorde en vervolgde mijn rondje. Niet lang daarna toen ik koffie ging halen zat William al te analyseren. Remise en daar was hij wel blij mee leek me.

3. Ben kreeg het Engels met La6 te bestrijden. Hij vergiste zich ergens en verloor de kwaliteit. Hij had wel een vrijpion waarvan ik dacht dat die misschien nog voor redding zou kunnen zorgen. Maar tevergeefs, het werd een nul.

4. Na 1. d4 d6 2. c4 e5 3. d5 ontstond een ketenstrijd met ruimte voor wit in het centrum hetgeen  Lukasz met f5 had beantwoord. Er werd heel voorzichtig door beide spelers gemanoeuvreerd en pas ver in de middag viel de beslissing. Het zag er heel lang naar uit dat wit het wel zou redden, maar subtiel spel van Lukasz leverde ons uiteindelijk toch een vol punt op.

5. Jos en zijn tegenstander produceerden in no-time - in de Svesnikov - 15 zetten op het bord en toen begon het pas echt. Na zo’n 2,5 uur spelen had Jos een pion gewonnen. Maar zijn koning stond vrijwel onbeschermd  in het midden en met de torens moest ook nog wel wat gebeuren. Zwart kwam behoorlijk in tijdnood. Na 30. Dc4 werd het nog spannend, maar het resultaat was toch remise.
 
6. Gesloten Siciliaans, loopgravenoorlog. Lange tijd had ik er geen oog op, maar beide spelers geraakten in hevige tijdnood. Met een zware klap deed zwart zij 38ste zet en verscheen er een minnetje op zijn klok. JW claimde winst en terecht vond ik. Maar de scheidsrechter wist het beter. Het minnetje verdwijnt vanzelf. Het geeft alleen maar aan dat de twee uur limiet is gepasseerd. En aangezien de klok geen zetten telt, zegt dat nog niks. Na zetcontrole bleek dat zwart en JW 40 zetten hadden gedaan. Dus moest er worden verder gespeeld. Dat is natuurlijk wel even schrikken!  Maar gelukkig stond wit totaal gewonnen en was het uitstel van executie. Weer een vol punt voor ons.

7. Theo kreeg de Meraner voorgeschoteld. Hij stond wel goed, maar liet naar zijn  zeggen de partij uit handen glippen. Kwaliteitsverlies betekende het einde.

8. En nu Vincent. Hij kwam natuurlijk al aangeslagen aan het bord en stond in een oogwenk een kwaliteit en een pion achter. Wim Reimer en ik zagen het verslagen aan. Maar toen rechtte Vincent zijn rug. Hij won eerst zijn kwaliteit terug en ging toen aan de slag in een stand met een pion minder. Het pionneneindspel leek te houden, maar na heel lang spelen moest hij toch in de nederlaag berusten. Thuisgekomen gaf de computer fijntjes aan dat het allemaal veel sneller had gekund! Vijf zetten waren genoeg geweest. Maar alle lof voor de vechtlust die Vincent aan de dag legde!

We hebben nu drie uit twee en daar ben ik heel blij mee. De volgende wedstrijd tegen Philidor Leiden, op rating de sterkste, is andere koek. We zullen er goed voor moeten gaan zitten om te zien waar we staan!

Theo van Vorselen