Nieuws

Het was een welverdiende overwinning voor onze tegenstander, een welverdiende nederlaag klinkt wel erg negatief.

Casper Sterk keek al snel tegen een slechte/matige stelling aan, die snel verloren ging tegen Piet Hofstee, die mogelijk ook lid van DD zou kunnen zijn of mogelijk ook niet.

Frans van Kampen (opening: d-pion met lang uitgesteld c4 en Pc3) bood remise aan in een stelling die niet veel perspectief bood om op winst te spelen. Gezien de stellingen op de overige borden had hij misschien toch door moeten spelen, hoewel dat mogelijk in zelfmoord was geëindigd. "Na met wit met d4 te hebben geopend, brak ik op de 10e zet met e4 het centrum open. Zo’n 10 zetten later kon ik met wit de open d lijn in bezit nemen met dame en toren. Dat was een pluspunt. Ook bezat ik de meerderheid op de dame vleugel. Zwart had daarentegen nog een loper waarvan ik inschatte dat die in het eindspel sterker zou worden dan mijn paard. Verder had zwart ook geen aanwijsbare zwaktes (aanvalsdoelen) in zijn stelling. Ik zag niet hoe ik verder kon komen (pionnenstorm op de damevleugel zou de stelling verder openen en de zwarte loper sterker maken, leek mij) en besloot tot een remise aanbod. Daarbij speelden nog enkele punten: flinke achterstand op de klok, besef van een 100 punten hogere rating van de tegenstander. De computer (Rybka) gaf overigens ook een volledig gelijke stand aan.

Hans Smallenbroek had geen prettige avond. Hij stond na het middenspel een pion achter, wat teveel bleek. "Tegen d4 van wit speelde ik Koning Indisch. Noch zwart noch wit kwam tot een beslissende aanvalsdreiging. Na circa 22 zetten bleef een eindspel over van wederzijds toren en paard met zes pionnen (volgens de schaakcomputer gelijkwaardig). Wit kwam wat  beter te staan  en won een pion. Na afruil van de stukken kon wit de partij in zijn voordeel beslissen."

De tussenstand nu 1-3, met Ernst Roscam Abbing die de tegenstander probeerde te h-lijnen, (opening: Konings-Indische Aanval; je speelt gewoon een zet of zeven ongeacht wat de tegenstander doet.), Frans Engering die een stuk tegen een pion had geofferd en daar waarschijnlijk meer van verwacht had, maar het was moeilijk om meer stukken bij de aanval te betrekken, Rein de Ruiter stond goed, twee vrijpionnen op de damevleugel voor. Gerrit Horst zat tegen een vastgelopen stelling aan te kijken. Om nog een overwinning te behalen of een gelijkspel waren de kansen klein.

Ernst zijn stelling liep vast zonder breekmogelijkheden, waarna tot remise werd besloten. "Met wit spelend kwam ik terecht in een “Konings Indisch in de voorhand”. De klassieke aanval van zwart met de pionnen op de koningsvleugel kon ik nu met wit uitvoeren. Even leek het erop dat zwart geen verdediging meer had, maar bij nader inzien leek me een stukoffer om de pionnen voor de zwarte koning weg te slaan toch niet correct. Gelukkig vond Stockfish dat achteraf ook zo. Toch had ik het bij een paar zetten volgens de computer wat beter kunnen doen, maar een meteen winnende voortzetting zat er ook volgens de computer niet in. Na nog lang vergeefs gemanoeuvreer vanuit een betere pionnenstructuur en met de betere loper kwam ik toch niet verder dan remise." Bij Gerrit eindigde de partij ook in remise. Frans Engering slaagde er niet in om uit niets iets te maken. Rein werd verrast door een venijnige loperzet, waarna have en goed verloren leken te gaan (zie diagram). Hij vond de reddende zet niet en kwam in een slecht eindspel terecht, een loper tegen twee pionnen. De loper kon de pionnen stoppen en een nederlaag dreigde. Zijn tegenstander speelde niet geheel accuraat verder en in wederzijdse tijdnood werd tot remise besloten.