Nieuws

DD 2 struikelt over zijn eigen voeten

En dan nog wel tegen een team dat met 6 invallers moest proberen er het beste van te maken. Het was voor mij een dag waarbij je bij thuiskomst zegt, eerst een borrel en dan zien we wel weer verder.

Misschien heeft het feit dat DSC zo gehandicapt was wel een rol gespeeld. Minder concentratie en onderschatting hebben bewust of onbewust misschien een rol gespeeld. Deze nederlaag heeft ons behoorlijk in de problemen gebracht! De stand is nu zodanig dat we ons in de komende wedstrijden  nauwelijks nog puntenverlies kunnen permitteren. Dat wordt dus bikkelen…

1. Jan Joost speelde met wit tegen Slaa en opende met f4. Hij offerde al in de beginfase een pion en verkreeg daarmee een open f-lijn en verhinderde de rokade van zwart. Maar J.J. had zijn dag niet en Slaa had weinig moeite evt. witte aspiraties in te dammen. Een snelle nul was het resultaat.

2. Stam speelde tegen William een rustige opening. Onze man kwam een pion voor en hield die tot ver in het middenspel vast. Maar een kleine onoplettendheid veranderde het beeld volkomen. Er kwam een eindspel van toren tegen stuk en pion op het bord. William sleepte er nog keurig remise uit en is daarmee de enige speler in het team die nog ongeslagen is.

3. Ben tegen de Hoogt, flankspel. Beide spelers verbruikten veel tijd en na 12 zetten stond er een zeer explosieve stand op het bord die er op het eerste gezicht goed uitzag voor ons. Ben koos voor g4 en niet lang daarna was het ineens remise. Voor mij totaal onverwacht.

4. v.d. Hoogen – Lukasz, bleek de cruciale partij te zijn. Pirc met de lange rokade van wit. Lukasz manoeuvreerde er weer lustig op los en bracht wit daarmee in ernstige tijdnood. Maar wit haalde de tijdcontrôle net en toen stond het ongeveer gelijk. Maar Lukasz wilde meer. En dat forceren kostte hem de partij en de nederlaag was daarmee een feit.

5. Jos speelde tegen Maartje de Jonge een opening die je niet vaak ziet. 1. d4 d5 en toen 2. Pc3 Pf6. Jos kon geen vuist maken en kwam zelfs een pion achter. Maar het eindspel speelde hij heel goed tegen en alhoewel zwart een vrije b-pion had, zag Maartje er geen gat meer in en werd tot remise besloten.
 
6. Voorberg – Jan Willem, na een flankopening kwam er een middenspel op het bord waarin wit met het loperpaar en een sterk centrum wel wat beter stond. Maar JW wist alle pogingen van wit om te winnen te bezweren en hield het keurig remise.

7. Henk speelde tegen de Vries een enerverende partij. Stonewall, altijd moeilijk om daar iets tegen te bereiken. Maar Henk speelde op zijn Henks. Geduldig zijn zetten kiezend was daar ineens de petite-combination. Tevreden zag ik de kwaliteitwinst aan. Maar groot was mijn schrik toen Jan Joost wat later kwam melden dat Henk het verprutst had en verloren stond. Daar leek het wel op, maar weer wat later kwam dezelfde J.J. me melden dat Henk alsnog gewonnen stond. Een loper meer was voldoende in het resterende eindspel.
  
8. v.d. Broek – Alexander was voor mij en de spelers een regelrechte kraker. Een flank-opening, met 1. c4 c5 en fianchetto van beide spelers. Alexander voortvarend als altijd, trok meteen van leer, maar zag een tussenzet d4 schaak over het hoofd en speelde vanaf dat moment met een toren minder. Als compensatie had hij een ver opgerukte vrijpion. Daarmee wist hij het zijn tegenstander zo moeilijk te maken, dat deze in grote tijdnood geraakte en, daardoor volkomen van slag,  niets beters kon verzinnen dan naar een gelijkstaand toreneindspel af te wikkelen.
 
Als u het bovenstaande hebt gelezen begrijpt u dat ik wel aan een borrel toe was. Voor de volgende wedstrijd, die cruciaal is, ga ik een list verzinnen.

Theo van Vorselen