Nieuws

Wereldkampioenschap teams voor senioren

Het vierde wereldkampioenschap veteranen voor teams wordt gehouden van 26 juni t/m 4 juli in Radebeul, een niet al te groot dorp vlakbij Dresden en schattig gelegen aan de Elbe. Er zijn twee categorieën: 50+ en 65+. Het DD-team, bestaande uit Ronald Dickhoff, Alexander Münninghoff, oud-lid Erik Olof en ik doen mee in de afdeling 65+. Wat sterkte betreft zijn we 28e van de 50 deelnemende teams.

De openingsceremonie verliep pompeus als altijd. De speeches van diverse notabelen waren kort maar duurden lang omdat ze ook nog in het Engels en Russisch vertaald werden, de intocht van 24 kinderen met de vlaggen van de deelnemende landen was vertederend (het kleinste meisje mocht de Nederlandse vlag dragen, zoiets leert bescheidenheid), de plaatselijke gymclub voerde een verfrissende circusact uit en nadat iedereen staande de FIDE-hymne had beluisterd konden we met tranen in de ogen van het ‘Menschen werden Brüder gevoel’ aan de eerste ronde beginnen. Daarin mochten we tegen het sterke (4e op de startlijst) team van Duistand 1. Dat beloofde een zwaar karwei te worden. Halverwege zag het er nog heel aardig uit. Zelf (1) stond ik minder maar Ronald (2) en Erik (3) leken een beter eindspel te hebben terwijl Alexander met iets heel moois bezig was. Alle kansen dus op minstens een gelijkspel. De eerste nederlaag kwam op mijn naam: ik was ongelukkig uit de opening gekomen en wilde mijn stelling met geweld oppoetsen. Dat kostte een pion en de partij. Alexander (4) had inmiddels de gevaren op zijn damevleugel bezworen en nam de koningsstelling van zijn tegenstander onder vuur. Dat zorgde voor een spectaculaire gelijkmaker. Later zal zijn partij op de site zijn te zien. Helaas ging het daarna bij Erik mis. Hij wikkelde nog wel af naar een toreneindspel met een pion minder dat remise is volgens de leerboekjes, maar die had Erik helaas niet gelezen. Ook het eindspel van Ronald verpieterde, maar toen zijn tegenstander voortijdig een pion pakte kon hij met een fraaie doorbraak nog net naar remise afwikkelen. Dat duurde overigens door het ijverig proberen van zijn tegenstander nog best lang. Al met al hadden we graag een halfje meer gehaald maar we hebben tegen een sterke tegenstander ten minste verdienstelijk tegenstand geboden.

Als beloning mochten we in de tweede ronde tegen het zwakke Zweden 3 dat als 44e op de startlijst stond, Dat zou moeten kunnen, zo dachten/hoopten wij maar de tegenstand was onverwacht sterk.

Zelf (1) was ik weer als eerste klaar. Toen ik met zwart met gelijke stand uit de Hollandse opening kwam vond ik dat ik wel iets mocht proberen. Dat had ik beter niet kunnen doen en ik mocht van geluk spreken dat ik me nog net in een toreneindspel met een pion minder kon redden. Ronald (2) speelde met wit tegen het Hollands. Hij kreeg een veelbelovende stelling, maar nadat hij iets gemist had zag hij ineens allerlei beren op zijn weg en bood hij remise aan. Erik (3) won in een gesloten stelling een kleine kwaliteit en maakte daarna  de partij met een aanval uit. Een goed herstel na het wat onverdiende verlies in de eerste ronde. Aan Alexander (4) de eer om de overwinning binnen te halen. Hij kreeg na een Engelse opening mooi spel, en ook het toreneindspel dat hij uiteindelijk bereikte was voordelig voor hem, maar meer dan remise bleek er niet in te zitten. In ieder geval genoeg voor de winst. Met frisse moed en een score van precies 50% op naar de volgende ronde.

Ook in de 65+ groep speelt het team van Oranje 3, waarvan Foppe Jan Montsma deel uitmaakt. Met 1½ uit 2 tegen sterkere tegenstanders is hij voortvarend van start gegaan. Hulde!

Henk Happel