Nieuws

18 November 2021:
HSB klasse 1A: DD 2 - HSV 1 5½-2½

Het voelde toch weer erg gewoon aan zo'n externe wedstrijd na de Corona rust. De zaal hetzelfde, de stukken hetzelfde, de klok hetzelfde, acht tegen acht, bordje naast bordje, onbekend wie je tegenstander zal zijn. Wedstrijdleider houdt kort praatje en beginnen maar. De spanning van de openingsfase: Welke opening speelt mijn tegenstander, kan ik mij nog iets herinneren of moet ik na een paar zetten al geheel opeigen kracht antwoorden? Hoe staat het op andere borden? Dan de resultaten afwachten, beïnvloeden is onmogelijk, optellen en dan heb je de eindstand.

Bij mij (bord 7) werd het een Gesloten Siciliaan, die heb ik gelukkig wel eens eerder tegen mij gehad. Daarna het middenspel, geheel op eigen kracht, positioneel, rustig of gecompliceerd, tactisch. De Gesloten Siciliaan stelling leidt tot bekende thema's. Wit heeft de overhand op de koningsvleugel, zwart op de damevleugel en gaat daar met zijn pionnen opmarcheren. Altijd heb ik in zo'n stelling het gevoel minder te staan (ruimtegebrek en passief), in de praktijk valt dat altijd erg mee (ruimte creëren en wit heeft tijd nodig om een koningsaanval van de grond te krijgen). Okay: ruimte creëren (16...f6) pionnen opspelen: 18...b4, 19...a5, 20...a4, 22...a3 (21...a3 was nog beter geweest). Vervolgens het centrum openen en winnen in de koningsaanval.. Zo eenvoudig ging het natuurlijk ook niet.

Naast mij speel David Madualarea (bord 8), hopelijk als permanente invaller nu Wim Reimer niet beschikbaar is. Het werd een Siciliaanse Najdorf, die zwart heel veel tijd kostte, terwijl David zetje voor zetje een groot positioneel overwicht voor elkaar kreeg, dat tot beslissend voordeel leidde.

Raymond Timmermans (bord 3): Mijn tegenstander speelde 1.b3. Deze opening had ik nog nooit gestudeerd, dus vanaf zet 1 was ik helaas al aan het nadenken. Vervolgens stond ik na 15 zetten een pion achter in een compleet verloren positie, maar na wat onnauwkeurige zetten van mijn tegenstander stegen de kansen op remise aanzienlijk. Uiteindelijk verscheen de volgende positie op het bord met zwart aan zet: w: Kd5, Th7, h3, a7. z: Ka8, Ta4, h4. Vrijwel elke zet is hier remise, maar ik koos voor Td4+. De witte koning kan niet ontsnappen aan mijn 'dolle toren'. Toch speelde ik in tijdnood, toen de witte koning op g7 stond en de zwarte toren op f8, Tf7+??. Na Kxf7 moest ik opgeven. Een tragisch einde, maar gelukkig had DD het halve puntje uiteindelijk niet nodig.

–
,


Daniel Diaz Maguiña (bord 2): Op het bord kwam de Aljechin-verdediging, precies dezelfde opening zoals uit de eerste ronde van de KNSB-competitie een maand geleden (toeval of niet?). Ik heb alweer mijn loperpaar opgegeven in de opening (na het analyseren kan dat makkelijk worden voorkomen), maar mijn tegenstander wist ook niet hoe hij het initiatief moest nemen met zijn loperpaar. Nadat de stelling in het middenspel er gelijk eruitzag, probeerde ik het spel meer spannend te maken door een pion in het centrum door te schuiven en op een gegeven moment blunderde ik een belangrijke pion waarbij ik op lange termijn minder goed zou staan na het analyseren met mijn tegenstander. Toen was ik verbaasd dat mijn tegenstander remise aanbood met een pion meer en nog voldoende tijd op de klok (ongeveer 20 minuten). Ik heb daarover niet lang gedacht en heb het geaccepteerd. Op dat moment was de uitslag tussen DD 2 en HSV 1 even vermoed ik.

Erik van der Graaf (bord 6): Zwart opende Slavisch. De opening speelde ik nogal slap met (te) kleine zetjes en onnodig afruilen. Zwart stond na zo’n 10 zetten dan ook iets beter maar begon daarna te passief te spelen waardoor ik geleidelijk beter kwam te staan. Daaruit volgde een middenspel/eindspel met een dame & goed paard op d6 tegen dame & passieve loper op h7. Ik dacht toen meteen te winnen met een koningsaanval maar die aanval sloeg niet door. Zwart kwam daarop met een gevaarlijke tegenaanval op mijn koning maar overzag daarna een trucje waarmee ik de dames kon ruilen. Daarmee had ik een voordelig eindspel met een goed paard tegen een slechte loper bereikt. Uiteindelijk kreeg ik op beide vleugels een paar vrijpionnen die niet meer te stoppen waren.

Van de partij van Jaco (bord 4) heb ik te weinig meegekregen om daar iets zinnigs over te zeggen. Adri (bord 5) speelde te optimistisch, dan wel te onvoorzichtig en blunderde mat. Bij Remko (bord 1) zag het
er zwart uit, in positieve zin dan wel, de zwart pionnenstructuur leek overweldigend, wat uiteindelijk de overwinning opleverde, hoewel het niet eenvoudig was, leek uit de gezamenlijke analyse van de spelers
te blijken.

Alles bij elkaar opgeteld, bracht dat tot een 5½-2½ eindstand.




Frans Wentholt

Berichten: