Nieuws

De dagen tussen Sinterklaas en Kerstmis, nog teveel chocola in je systeem, kerstboom aanschaffen, moet dat nou, ja dat moet, het is een moeilijke periode. Dip-dip, laten we zeggen grote dip. Op 12 december toog DD 6 naar het hart van het verre Westland: De Lier. Grote wegen, trucks met oplegger om je heen, je wordt als Haagse Harrie toch wel enigszins geimponeerd door al die economisch renderende bedrijvigheid om je heen, ook al wil je dat niet toegeven. Tot zover de mogelijke verklaring waarom het zo gruwelijk misging tegen De Lier1. Het werd een nederlaag van 5,5 – 2,5. Maar niet getreurd, er komen nog nieuwe kansen en Rijswijk staat nog steeds met 0 punten onderaan. Het blijft echter opletten voor degradatie!

Over onze 3 topborden kan ik niet klagen, 3 remises, prima. Ortwin had wel wat overwicht, maar kon niet echt tot de majesteit doordringen aan de overkant. Ook Ruben had een stevige aanval, maar toen de tegenstander het grootste venijn uit de stelling had gehaald en de tijd begon te dringen, werd tot remise besloten. 

De overwinning van Tom Vokurka als reserve, verdient natuurlijk een dikke pluim. Tom speelde een pittige partij, ging de complicaties niet uit de weg en toen de tegenstander meende toe te kunnen slaan, bleek hij met lege handen te staan.

Ja en dat was dan het positieve nieuws. Van Cor heb ik begrepen dat hij nog lang heeft gestreden in een gelijke strijd, maar in het eindspel moest capituleren, zijn loper was slechter dan het paard van de tegenstander. De rest was een drama. Toon van Weel speelde vooruit, ik kwam die donderdag om een uur of negen eens kijken op de club om hem mentaal bij te staan, maar toen was het leed al geschied, hij stond al 2 stukken achter en koos er  voor om de doodstrijd nog wat te verlengen, maar dat was toch een koud kunstje voor zijn tegenstander.

Ik zat in De Lier naast Jan Kaan en kon tijdens mijn strijd af en toe een blik werpen op zijn bord. Ik zag dat Jan met Westlandse nuchterheid werd afgestraft voor een veel te vroegtijdige en over-optimistische aanval. Van een kind of een vrouw verliezen doet altijd pijn! Maar Jan hield zich groot!

Mijn eigen partij voeg ik hierbij. Ik kwam 2 pionnen voor in opening en had een overweldige stelling, maar daarna stonden mijn stukken ineens allemaal verkeerd. In de eindstrijd gaf ik een paard weg, na eerst de kwaliteit al te hebben verloren. Een klein persoonlijk drama. Het verslag kan misschien gebruikt worden om met spoed in een verzorgingstehuis te worden opgenomen. 

Toch was het me een genoegen om in het welvarende De Lier te mogen verkeren. Het was wel donker, maar ik zag dat het er goed was. De speellocatie ('t Centrum) bracht me al helemaal in kerststemming. Engelen zongen, bazuinen schalden, de nederlaag was al weer bijna vergeten.

Max van Herpen