Nieuws

DD 1 lijdt pijnlijke en onterechte nederlaag tegen Paul Keres

Voor de wedstrijd tegen het Utrechtse Paul Keres traden wij aan op volle oorlogssterkte, te weten met de grootmeesters Fedorchuk en Van der Wiel en reserve IM Peter Gelpke. Dit treffen was van groot belang gezien onze laatste plaats in de rangschikking (1 matchpunt en 18½ bordpunten) en het feit dat ons nog een zeer sterkte tegenstander staat te wachten op 29 maart in de Tilburgse Stukkenjagers. Hoe sneu dat wij deze match zouden gaan verliezen met 5½-4½ terwijl winst met dezelfde cijfers tot de mogelijkheden had behoord…

De spelers van Paul Keres verschenen min of meer geüniformeerd aan de borden in T-shirts met op de rugzijde de tekst Café Derat, Lange Smeestraat 37. Zouden wij er goed aan doen een soortgelijk outfit aan te schaffen met de tekst Koffiehuis Nooyen, Van Speijkstraat 1? Wie weet helpt het.

Van der Wiel aan bord 1 trekt in een Koningsindische partijopzet ten strijde op de Koningsvleugel en de zaak ziet er aanvankelijk goed voor hem uit. Er begint zich echter tijdnood af te tekenen (7 minuten voor 20 zetten) en dit wordt in de eindfase beslissend. Tegenstander Hugo ten Hertog bezorgt John de eerste nul van het seizoen.

Sergey Fedorchuk had alle keren dat hij voor DD 1 aantrad met zwart gespeeld, zodat het tijd werd hem dit maal de witte stukken te zien hanteren. Dat hij dit beheerst liet hij zien aan bord 2 en in een Koningsindische partij wordt de situatie voor tegenstander Xander Wemmers steeds hachelijker en ziet deze zich gedwongen de strijd te staken. Een bravo voor onze man is hier op zijn plaats.


Rogier van Egmond aan bord 3 belandt in een eindspel van toren + paard tegen toren + paard met een pion minder voor hem. Lange tijd ziet het er naar uit dat hij de zaak kan houden, maar uiteindelijk ontstaat een toreneindspel met nog steeds de pion minder voor Rogier, dat verloren gaat.

Aan bord 4 verving Peter Gelpke de verhinderde Maarten van Zetten en deze oude meester liet hier weer eens zien wat wij al lang wisten. In sneltreinvaart wint hij in een damegambiet in de openingsfase materiaal, besteedt aandacht aan de tegen dreigingen van de tegenstander en bezorgt ons een vol punt.
Buurman Ron Dickhoff, bord 5, heeft een gelijkmatige partij met remisetendensen. De tegenstander heeft echter het loperpaar en dat vereist van onze man de nodige oplettendheid. De slotfase wordt door Ronald secuur gespeeld en het tot op de bodem uitgevochten eindspel wordt remise.

Edgar Blokhuis, bord 6, bedient zich van de bekende partijopzet 1.d4, 2.Lf4. Het evenwicht wordt niet verbroken en na ingewonnen informatie bij de teamleider wordt de vrede getekend.

De partij van Arie Werksma aan bord 7 dreigt ook lange tijd remise te gaan worden, maar tegenstander Both bevindt zich in dermate tijdnood dat de nederlaag hem niet meer kan ontgaan.

Gerrit Prakken, bord 8, heeft een boeiend eindspel, waarin hij door binnenkomst van de vijandelijke zwarte Koning aan het kortste eind lijkt te gaan trekken. Een briljante paardzet echter doet de partij kantelen en had ons de winst moeten gaan brengen. Gerrit wikkelt helaas niet optimaal af en de partij eindigt in gelijkspel. Jammer.

Aan het voorlaatste bord streed Martijn Otten, waarvan bekend is dat hij een wilde vaak ook riskante partijopzet niet schuwt. Zo ook nu bediende hij zich in een Franse partij van een variant welke volgens zijn zeggen theorie is, maar die wij er toch verdacht vinden uitzien. In een enerverende partij gaat Martijn kopje onder en mag tegenstander Veltkamp de zaak met mat besluiten.

De grootste teleurstelling van de dag brengt ons bord 10, waarin Lars Vistisen in een voor zijn doen rustige partij de kwaliteit verovert. Door vermoedelijk te passief spel geeft Lars de winst uit handen en als hij bovendien overziet dat de tegenstander met het paard mat kan geven, waardoor hij gedwongen is zijn toren te offeren, valt ons een bittere nul ten deel.

Spijtig, maar moed verloren al verloren. Er wachten ons nog 3 wedstrijden, onder meer tegen ASV en het eveneens laag geplaatste Venlo. Daar moet toch iets te halen zijn.

Willem Reimer